Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սու•լել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. բերանով (շրթունքներին որոշ ձև տալով կամ մատների օգնությամբ նեղ անցք ստեղծելով) սուր ձայն արձակել, շվացնել ◆ Եթե սենյակում մարդ չէր լինում նա երբեմն սուլում էր: (Ակսել Բակունց)
  2. որևէ կարգի հարմարանքով (փողով, սուլիչով, շչակով և այլն) սուր ձայն արձակել, շչել, շաչել ◆ Սուլիչն է սուլում… Վե՛ր կաց, արթնացի՛ր, բանվոր ժողովուրդ։ (Հակոբ Հակոբյան)
  3. որևէ կարգի հարմարանք (սուլիչ, շչակ և այլն) հնչեցնել
  4. շվացնելով՝ սուլուցով որևէ բան նվագել, սուլոցով որևէ եղանակ նվագել ◆ Քթին տակին եվրոպական եղանակ մը սուլելով կքալեր ձյունին տակ։ «Երևանյան օրեր»
  5. (փխբ․) հոսանքով՝ ընթացքով և այլն սուլոցի նման ձայն արձակել ◆ Սուլել են գնդակները։ Եղիշե Չարենց ◆ Քամին՝ հողմը սուլում է:
  6. (փխբ․) բերանով սուլոց արձակել (որպես գոհունակության կամ դժգոհության՝ ծաղրի արտահայտություն) ◆ Ինչ կպահանջես ձայնը մարած երգիչեն՝ որ սրահին վրա՜ կենա, մինչև որ սուլեն, ծաղրեն ու նախատեն զինքը։ (Գրիգոր Զոհրապ)
  7. (փխբ․) սուլոցով որևէ բան ազդարարել, ազդանշան տալ ◆ Շչակները սուլեցին աշխատանքի վերջը։ (Ավանգարդ)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. շվացնել, (գվռ․) շվալ, սղալ, ֆիկալ
  2. շաչել, շչել, ծկլթալ (գվռ․)
  3. շկահել
  4. շվշվացնել, սուսուլել, սլվլել (գվռ․)
  5. սուլակոչել
  6. տե՛ս դժգոհել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել