վեհանձնություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛhɑnd͡znutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վեհանձնութիւն
վանկեր՝ վե•հանձ•նու•թյուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- վեհանձն լինելը, վեհանձնի հատկությունը
- վեհանձն արարք՝ վերաբերմունք՝ վարքագիծ
- (բրգ․) բարոյական հատկանիշ, որ բնութագրում է մարդկանց արարքները այն վեհ մոտիվների տեսակետից, որոնց կողմից դրանք թելադրված են
Հոմանիշներ խմբագրել
- մեծահոգություն, բարձրահոգություն, ազնվահոգություն, վեհասրտություն, մեծասրտություն, վեհություն, ներողամտություն, բարյացակամություն, վեհություն, (փխբ.)
ասպետականություն, ասպետություն, (հզվդ.) սիգանձնություն, (մեծանձնություն վեհանձն լինելը, վեհանձնի արարք՝ վարքագիծ)
Արտահայտություններ խմբագրել
- վեհանձնության
Ա ներքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | վեհանձնթյուն(ը) | վեհանձնթյուններ(ը) |
Սեռ. | վեհանձնթյան | վեհանձնթյունների |
Տր. | վեհանձնթյան(ը) | վեհանձնթյունների(ն) |
Հայց. | վեհանձնթյուն(ը) | վեհանձնթյուններ(ը) |
Բաց. | վեհանձնթյունից | վեհանձնթյուններից |
Գործ. | վեհանձնթյամբ | վեհանձնթյուններով |
Ներգ. | վեհանձնթյունում | վեհանձնթյուններում |
Բաղադրյալ բառեր | |
|
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։