վրոր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vɾɔɾ]
վանկեր՝ վ(ը)•րոր
- Ագուլիս՝ հողի տակ թաղած ծաղողի մատ, որ տալիս է առատ խաղող և թարմ են այս ձևով. գարնան ժամանակ հասունացած երկար մատը ճկելով՝ պառկեցնում են նախապես ակոսաձև քանդակ գետնի մեջ ու ծայրը մի թզաչափ բարձրացնելով՝ ծածկում են հողով և էտում ◆ Թմբերի դատարկ տեղերը լցնում են վրորով: Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։