տուկատ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տու•կատ
- Արարատյան, Վան, Կարին՝ չքավոր, աղքատ ◆ Տուկատ մարդ ա (Ամ.)
- Կարին՝ անկարող, անճարակ ◆ Գևոն շատ տուկատ մարթ է, հեչ բան չէր պեճարում։ (Ձեռագիր)
- Արարատյան, Մուշ, Կարին՝ վատառողջ, տկար, թույլ ◆ Տուկատ ըրեխա ա։ ◆ Հայրս տուկատ է, տանից դուրս չի գալիս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։