քրքջալ
Հայերեն
Բայ
- ՄՀԱ՝ [kʰɾkʰd͡ʒɑl]
վանկեր՝ ք(ը)ր•ք(ը)•ջալ
Ստուգաբանություն խմբագրել
- անզուզպ և բարձրաձայն ծիծաղել, քրքիջ արձակել, կռկռալ, հռհռալ ◆ [Նրանք] բարձրաձայն խոսում էին, վիճաբանում, իրարու բոթում, իրարու հայհոյում, ծիծաղում, քրքջում: (Շիրվանզադե)
- չարախնդալ, մեկի անհաջողության` ձախողության վրա ծիծաղել ◆ Ու դաշտերում իրիկնային մահն էր քրքջում համատարած: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) չարություն` արհամարհանք` նենգություն արտահայտել ◆ Իր այն բարձունքից դարավոր - վեհ, քրքջում էր վանքը չարությամբ լի: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) քրքիջի նման ձայն հանել, խոխոջել, կարկաչել ◆ Քրքջում է առվակը գարնան: «Գրական թերթ» :
Հոմանիշներ խմբագրել
քրքջել, քրքնջալ, ծիծաղել, քռքռալ, հռհռալ, խնդալ, կչկչալ, կարկաչել, կրկջալ, խախանջել (հզվդ․), քահ-քահ ծիծաղել, կխկխալ (բրբ․), քեքել, քեքևել, ծաղկըտալ, պռպռթալ, փռթկալ, փխկալ (հանկարծ), պլխտալ, փխփխկալ (զսպված), ժմնել, կեղալ, կրկալ, քահ-քահ գցել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։