Աստծո կրակ

Աստծո կրակ 1

1. (փխբ․) փորձանք ◆ -Զահրումար ու Աստծու կրակ է պատահել․․․ պարիկս կորել է։ Ն-Դ ◆ -Աշկյարա գողություն չէր, բաս ի՞նչ Աստծու կրակ էր։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ -Ի՜նչ պտի էղնի, Ասսու կրակն եմ ընկել, էսօր էլ թագավորն ընձի կանչել էր թե․ «Պիտի էրթաս ընձի համար Հազարան բյուլբյուլմ գտնիս բերես»։
2. չար, դաժան մարդ ◆ Աստուծո կրակը․․․ սուրի մը բերանով կամ եղունգի մը դաշույնով պատռտեց սիրականներուն ու ատողներուն սիրտերը։ Հակոբ Օշական ◆ Խոնավ խոտի մեջ խոտհարքի գլխին իսկական ցլականչ էր տալիս անտաշ Սպանդարը։ Աստծո կրա՜կ։ (Հրանտ Մաթևոսյան) ◆ Դու կնիկ մըսի [մը՛սի], Ասու կրակ, հմալ [«այնպես»] անզգամ, հմալ անսպեռ [«անզգամ, լիրբ»]։
3. չարաճճի, շարժուն, անկարգ (երեխա) ◆ Կյանքիս ամենից մշուշոտ հորիզոնում ես ինձ տեսնում եմ ոչ շատ առողջ, չափազանց երես առած, անտանելի չար, «աստծո կրակ» մի լակոտ։ (Վահրամ Փափազյան) ◆ -Մայր Աստվածածին, էս Աստծո կրակից, էս շան ծիծ ուտողից ի՞նչ է դուրս գալիս։ Սասուն Վարդանյան ◆ -Հասմի՛կ, քու տղադ Աստծու կրակի տեր է։ ◆ -Տղաս շատ չար երեխա է, իսկական Աստծո բաբելական կրակ։
4. երկնային պատժի (իբրև վատ արարքների հատուցում) ◆ Կործանեցավ ու կորավ հետախաղաղ, երկու ժամվան մեջ հսկայական ապարանքը, Աստծո կրակով, ինչպես կը կամառեր հավատալ մինչև իսկ կույր հորքուրս։ Հակոբ Օշական ◆ Կ՛անիծեք զանոնք, Աստըծո կրակը կ՚աղերսենք անոնց առատության վրա։ Հակոբ Օշական

Աստծո կրակ 2

1. ◆ Վերի թաղում խեղճ թեկնածուն շոնքի շուրջբոլորը ասֆալտեց, էն էլ մատերիալի էս թանկ, Աստծո կրակ ժամանակը։ «Հայաստանի Հանրապետություն»

Աստծո կրակ 3

1. (խսկց․) հարստություն ◆ Գյուղի հարուստ զորբաներնց մեկն էր։ «Աստծու կրակի տերն է»,-ասում էին նրան համար գյուղացիք։ Ահ

Աստծո կրակ 4

1. (խսկց․) Չգիտեմ (չգիտես) ինչ (զարթուզիբիլ) ◆ Մեհենագիրը քարաքոսի տակ հիքսոս կամ հայքսոս կամ հայ կամ աստծու կրակ վերծանելու համար ի՞նչ է պակասում։ (Հրանտ Մաթևոսյան) ◆ -Ի՞նչ կա, քեֆ, չէ մի աստծու կրակ, սաղ գիշեր ջաններս դուրս եկավ ցրտում։ Մաթևոս Դարբինյան

Աղբյուրներ

Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։