Հայերեն

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Հատուկ անուն

  1. (դիցբ․) (հայկ. դից.) հայոց հեթանոսական դիցարանի գերագույն աստված, բոլոր աստվածների հայրը, Հայաստանում պաշտում էր որպես երկնքի ու երկրիստեղծող, մարդկանց բարօրություն և արիություն շնորհող, երկրին լիություն ու պարարտություն պարգևող

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Մ․ Ն․ Բոտվիննիկ, Մ․ Ա․ Կոգան, Մ․ Բ․ Ռաբինովիչ, Բ․ Պ․ Սելեցկի։ Թարգմ․՝ Ս․ Մ․ Կրկյաշարյան, Դիցաբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 364 էջ։