Կաղապար:Օրվա բառ/Ապրիլի 22, 2015 թ.
սուրբ գո
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [suɾb]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սուրբ
Ստուգաբանություն
Բնիկ հնդեվրոպական *k՛ubro- արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն çubhrá- «փայլուն, պայծառ, գեղեցիկ»։
Ածական
- (կրոն․) աստվածային շնորհով՝ հատկությամբ օժտված
- գործածվում է որպես մակդիր այն բառերի, որոնք ցույց են տալիս կրոնական՝ պաշտամունքային առարկաներ ու վայրեր
- քրիստոնեական դավանանքի մեջ՝ կյանքը աստծուն ու եկեղեցուն ծառայեցնելով անցկացրած և մահվանից հետո հավատացյալների հովանավորը ճանաչված
- առաքինի, կրոնական տեսակետից անբասիր, բարեպաշտ
- հերոսական գործերով՝ գործունեությամբ ժողովրդի (եկեղեցու) բացարձակ ճանաչման հասած և սրբերի շարքին դասված
- կրոնական-եկեղեցական գործունեությամբ եկեղեցու կողմից սուրբ համարված՝ սրբերի շարքին դասված
- նվիրական, սրբազան, վես, վսեմ ◆ Այսքան գարշելի գործերի շարքում ես անկեղծ ու սուրբ մի բան տեսա միայն: Հովհաննես Թումանյան ◆ Ինչ ես ուզում մեր սուրբ հողից (Ավետիք Իսահակյան)
- անարատ, անբասիր, մաքուր, անբիծ ◆ Ռամկի սուրբ... գործ՝ վաստակ: (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Այս օրերում չարությամբ լցված, քեզ, սուրբ մանկություն, հիշում եմ: Հովհաննես Թումանյան
- բարոյական, բարձր հատկություններով օժտված, առաքինի, ազնիվ