ցատկոտել

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ցատկոտել

վանկեր՝ ցատ•կո•տել 

Ստուգաբանություն

Արմատ՝ ցատկ, վերջածանցներ՝ -ոտ-ել:

Բայ

  1. շարունակ ցատկումներ գործել, ոստոստել ◆ Զարիկը ցատկոտելով վազեց ցած և կորավ մասրենու թփերի մեջ: (Անահիտ Սահինյան)
  2. շատ տեղերում և շատերով ցատկումներ կատարել
  3. ուրախությունից վեր-վեր թռչել, թռչկոտել ◆ Թռչում էի ես, նրանց պես ուրախ խաղում, ցատկոտում: Եղիշե Չարենց
  4. (փխբ․) արագորեն և հաճախակի մի տեղից մյուսն անցնել՝ ընկնել՝ տեղափոխվել
  5. (փխբ․) թռիչքներ՝ ոստյուններ գործել, ուժգին թափով դեպի վեր նետվել

Հոմանիշներ

  1. ոստոստել, ցատկտել, ցատկրտել, ցատկռտել
  2. թռչկոտել, ցատկել, խայտալ, կայթել, կայթռել, կայթռնել (հզվդ․), տռճկել, վեր-վեր թռչել, վեր-վեր խաղալ, (գվռ․)՝ տռճինկ տալ, տռճնկի տալ, տռտիկ տալ, տռտինգ տալ, տրտինգ տալ, տռճինկ անել, տռտիկ անել, տռճինկ զարկել, ծլոնգ անել (գալ, լինել, տալ), ծլոնգ-ծլոնգ անել (լինել, գալ, տել), խաղս առնել, խաղս գալ, խաղս լինել, խնդռուզի տալ, ծուլ-ծուլ լինել (ուրախությունից)

շարունակել․․․