վառ գո

Հայերեն

վանկեր՝ վառ 

Ստուգաբանություն

Փոխադրություն հնդեվրոպական *uer «վառել» արմատի ածանցյալներից որևէ մեկից, թերևս հատկապես խեթերենից:

Ածական

  1. վառվող այրվող վիճակ ներկայացնող, վառված վիճակում գտնվող ◆ Վառ ճրագ՝ լամպ՝ օջախ:
  2. բորբոքված, արծարծված (կրակի՝ հրի մասին) ◆ Վառ թոնիր՝ վառարան:
  3. (փխբ․) կիզիչ, այրող ◆ Վառ արև:
  4. (փխբ․) լուսավոր, լուսարձակ ◆ Վառ աստղեր:
  5. (փխբ․) պայծառ, լուսավոր, ցոլացիկ ◆ Շողում էին վառ գոհարները և ակները թանկագին: (Գրական թերթ)
  6. (փխբ․) պայծառ, պարզ, լուսավոր, լույս ◆ Էնպես աչեր թե ժպտան, մարդու համար օրվա պես վառ գիշերներ լույս կտան: Հովհաննես Թումանյան
  7. (փխբ․) երփներանգ, գույնզգույն, զանազան պայծառ գույներով շողացող ◆ ՈՒ նորաբույս վառ ծաղիկներ տեսնես փռված չորս կողմին: Հովհաննես Թումանյան
  8. (փխբ․) թարմ ու հստակ երանգ ունեցող, պայծառ (գույների մասին) ◆ Գույները տեղ-տեղ վառ էին... տեղ-տեղ ավերված: (Ակսել Բակունց)
  9. (փխբ․) անջնջելի, անխախտելի, անխախտ ◆ Վառ հիշատակ:
  10. (փխբ․) բորբոքուն, բուռն ◆ Վառ զգացմունք՝ սեր:

շարունակել․․․