նշանլի

Հայերեն

վանկեր՝ ն(ը)•շան•լի 

  1. նշանած, հարսնացու, նշան դրած աղջիկ (տղա), փեսացու ◆ Էս օրն էլ ուր նշանլին կը պսակեն վեր թաքավորուն: (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Թաքավոր հ'էլավ թուղթ մի դրեց ճամբխեց ուր նշանլուին, ասեց թե՝ «Խըլսուն կպսակվինք»: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Աղջկա կարգվելու վախտ գիգա, կը տանին ուր նշանլվի տուն:
  2. նշանված, նշան դրված
  3. ամուսին ◆ Էդոր նշանլուն դիմանա, կ'ըսեն, օր չոբանը հանդեն մի ախչիկըմ գտեր է: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  4. նշան ունեցող, նշանովի ◆ Ես աղջիկ եմ, ալլու եմ, Նշանլու եմ, բծալլու եմ: Ահ
  5. լավ հրաձիգ, անվրեպ կրակող, լավ նշանառու

շարունակել․․․