ճվտել

Հայերեն

վանկեր՝ ճ(ը)վ•տել 

  1. տե՛ս ճվատել ◆ Թագավորը էնպես բարկացավ, որ մեկեն բռնեց ղշի ոտներից, ճվտեց էրկու կտոր էրավ դեն գցեց։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
  2. փետրատել, փետրահան անել
  3. ճեղքել, ճղել ◆ Մի քանիսի գլուխները ցրիվ տվեցի քարերի վրա․ մի հիսունին՝ մեջտեղից ճվտեցի։ Խաչիկ Դաշտենց
  4. կտրել, պատռել, պատառոտել
  5. իրարից բաժանել (ծառի ճյուղեր, մարմնի մասեր և այլն)

շարունակել․․․