ինքն դեր

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/ɔɡɔstɔsi 19, 2015 tʰ.]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ին•ք(ը)ն 

Ստուգաբանություն

Դերանուն

  1. համապատասխան դերանունների փոխարեն՝ համապատասխան դեմքերով ◆ Ինքս կգամ և կստուգեմ: Ինքդ գնա՛ տես:
  2. գոյականների կամ անձնական դերանունների հետ՝ ցույց տալով այն անձը կամ առարկան, որը անձամբ, անմիջականորեն մասնակցում է գործողությանը ◆ Նա ինքն է ամեն օր շուկա գնում: ◆ Հայրը ինքն է զբաղվում որդու ուսման հարցով:
  3. ցույց տալու համար այն անձը կամ առարկան, որ մասնակցում է գործողությանը առանց ուրիշի օգնության կամ միջամտության ◆ Նա ինքն էր ամեն առավոտ հավաքում անկողինը, մաքրում սենյակը, նախաճաշ պատրաստում:
  4. ցույց տալու համար, որ գործողությունը տարածվում է նաև տվյալ անձի կամ առարկայի վրա (հաճախ էլ բառի հետ) ◆ Երբ բոլորն սկսեցին բացահայտորեն խոսել պատերազմի հնարավորության մասին, նա հիշեց, որ ինքը այդ մասին շատ է մտածել:
  5. ցույց տալու համար անձի կամ առարկայի կարևորությունը՝ նշանավորությունը ◆ Նրա հետ խոսում էր ոչ թե սպարապետը, այլ ինքը՝ թագավորը:
  6. գործածվում է գոյականի փոխարեն, երբ նրա անունը չեն ուզում տալ ◆ Որդին հոր մասին խոսելիս երբեք անունը չէր տալիս, այլ միշտ ասում էր ինքը. - ինքը խոսեց, ինքը եկավ և այլն:
  7. հատկանիշ ցույց տվող գոյականների հետ գործածվում է մարմնացած, կատարյալ նշանակությամբ ◆ Եթե տեսնես նրան, կասես ահավասիկ ինքը՝ աստվածությունը:

Հոմանիշներ

  1. նա, անիկա, ան, նե, անի

շարունակել․․․