տափակ ած

Հայերեն

Ածական

  1. հարթ մակերևույթ ունեցող, առանց խորդուբորդությունների, հարթ ◆ Տափակ դարավանդ՝ գետին։ ◆ Ներքևում հեռու՜-հեռու՜ տարածվում էր անսահման տափակ հարթավայրը: Հովհաննես Թումանյան ◆ Ստրկությունը սկսվել է և շարունակվել տափակ երկրների վրա և ավելի տաք կլիմայի մեջ: (Րաֆֆի)
  2. սովորական ուռուցիկությունը չունեցող, սեղմված, ճնշված ◆ Տափակ կտուր՝ կուրծք։ ◆ Բժշկի աչքերն ակնոցի միջով տեսան վտիտ ուսերը, տափակ կուրծքը և ձյունի պես սպիտակ մարմինը: (Ակսել Բակունց) ◆ Տղան ծնվեց սև ինչպես ածուխ, հաստ շրթունքներով և տափակ քթով: (Րաֆֆի)
  3. ոչ խորը, աննշան խորություն ունեցող ◆ Տափակ ափսե:
  4. ոչ հաստ կամ ոչ բարձր, բայց հարթ մակերևույթ ունեցող ◆ Հողաշեն մանր ու տափակ տները մեջեմեջ ու խիտ աղյուսի դարսվածքներ էին հիշեցնում: Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. հարթ մակերես ունեցող ◆ Անտաշ քարեր կան, կարգով շարած, շրջանաձև, շրջանի մեջտեղ մի մեծ տափակ քար, որի վրա աղ են շաղ տալիս ոչխարի համար: (Ակսել Բակունց)
  6. (փխբ․) անհամ, ձանձրալի, ոչ սրամիտ ◆ Տափակ թե սուր քարոզներից ինքս էլ եմ միշտ, տղաս, խորշում: Պարույր Սևակ
  7. (փխբ․) բութ, սահմանափակ ◆ Այդ հիմար ծիծաղելի բառը, որ այնքան հաճելի է տափակ գլխի տեր մարդկանց: (Շիրվանզադե)

Հոմանիշներ

  1. հարթ, միահարթ, սափալ, (հնց․) (գվռ․) տափլակ, տափլիկ
  2. (փխբ․) անհամ, անհամեմ, ձանձրալի
  3. բթամիտ, թանձրամիտ, ծանծաղամիտ, տափակամիտ, տկարամիտ, տխմարամիտ, հաստամիտ, ծանրամիտ, թուլամիտ, պակասամիտ, ցանցառամիտ, փափկամիտ, հիմարամիտ, անասնամիտ, գրաստամիտ, պաճարամիտ (արևմտհ․), դժվարիմաց (հին), թանձրագլուխ

շարունակել․․․