սալ գո

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սալ

վանկեր՝ սալ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *kəlā-` *kei- «սրել» արմատից՝ հատուկ իմաստային զարգացմամբ. ունի հնդկա-գերմանա-հայկական տարածում. հմմտ. հին հնդկերեն çilā «քար, ժայռ», հին իսլանդերեն hallr «քար»:

Գոյական

  1. հարթ մակերեսով մեծ տափակ քար ◆ Սալ ու գետին ոտներով պիրկ՝ պինդ դոփեցին: (Ավետիք Իսահակյան)
  2. սալի ձև ունեցող (տափակ ու քառակուսի կամ քառանկյունի) մետաղյա՝ տախտակյա և այլ կտոր
  3. մետաղը կռանելու զնդան ◆ Զարկեցեք, դարբիններ, կռանը սալին: Հովհաննես Հովհաննիսյան
  4. (կզմխս․) միջին ականջի չորս լսողական ոսկրիկներից մեկը
  5. (մեխ․) մարմին, որը սահմանափակված է երկու այնպիսի հարթություններով, որոնց հեռավորությունն զգալիորեն ավելի փոքր է, քան մյուս երկուսինը
  6. (մեխ․) եռաչափ մարմին, որի չափումներից մեկն զգալիորեն փոքր է մյուս երկուսի չափումներից
  7. (շին․) զանազան նյութերից պատրաստված սալաձև թերթ՝ տախտակ, որ օգտագործվում է պատեր շարելու՝ սալարկելու և այլնի համար
  8. (շին․) հավաքովի շինարարության մեջ պատի մաս, միջնորմ և այլն
  9. (բրբ․) հատակը ողորկած սալի նման միակտուր քարի մեջ փորված հնձան
  10. վեգի մեջքի կողմը

Ածական

  1. սալի ձև ունեցող ◆ Սալ քարեր: ◆ Ու ձին առան ձեռից ու տեղ տվին սալ քարի վրա: Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

  1. տափաքար, սալաքար, տափսալ (հզվդ․), սալքար
  2. զնդան, դարբնասալ
  3. (գվռ․) գզիր, սուտ

Արտահայտություններ

  1. սալ քար - միակտուր հարթ մեծ քար

շարունակել․․․