Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɔlt͡sʰmɑni ɔɾɛŋkʰ]

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) Հոլցմանի կողմից հայտնագործված հնչյունական օրենք, ըստ որի j և w հնչյունները գերմանական լեզուներում որոշ կարճ ձայնավորներից հետո ուժեղանալով դարձել են կրկնակ հնչյուններ, որոնցից առաջինը արևմտագերմանական լեզուներում նախորդ կարճ ձայնավորի հետ երկար հնչյուն է կազմում, իսկ գոթերենում և սկանդինավյան լեզուներում վերածվում է պայթականի

Հոմանիշներ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։