Հայերեն

«Մ» տառի ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Մ, մ (մեն)

  1. հայերեն այբուբենի 20-րդ գիրը և 15-րդ բաղաձայնը, արդի գրական հայերենում՝ երկշրթնային պարզ, շփական ձայնորդ բաղաձայն հնչույթի գրային նշանը, անունը՝ մեն
  2. (լեզվբ․) ռնգա-շրթնային ձայնորդ ◆ Մ արտաբերելու ժամանակ շրթունքները հպվում են միմյանց և օդի շերտը հանդիպվելով արգելքի մտնում է քթի խոռոչը և այնտեղից դուրս գալով տալիս է Մ բաղաձայնը։
  3. թվական արժեքը՝ 200, 200-րդ

Տեխնիկական տվյալներ

խմբագրել
  • Unicode՝ U + 0544(փոքրատառ՝ U + 0574)
  • Նախորդ՝ Ճ
  • Հաջորդ՝ Յ

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. ժողովրդական լեզվում գործ է ածվում կրկնվող բառերից երկրորդի առաջ, կամ ավելանալով (եթե բառը ձայնավորով է սկսվում) և կամ փոխարինելով նրա առաջին բաղաձայնին և նշանակում է՝ այդ և դրա նման բաներ, այդ և այդպիսիները ◆ Ստից-մտից։ ◆ Օգուտ-մօգուտ։ ◆ Հաց-մաց։

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (ապաթարցով) գործ է ածվում արևմտահայ գրական լեզվում ձայնավորով սկսվող բառից առաջ սղված ձևով փոխանակ մը=մի ◆ Քանի մ'օրեի վեր է, որ անհանգստություն մ'ունիմ, ոչ կրնամ ուտել և ոչ քնանալ, հազ մ'ալ ունիմ, որ գիշերները չքնացներ զիս։ Հակոբ Պարոնյան

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (շեշտով) արևմտահայ գրական լեզվում և բարբառներում, երբ ձայնավորով սկսվող բայերից առաջ սղված է գործածվում մի՛արգելականի փոխարեն ◆ Մ'ուրանայք զերկիրդ ու զազգըդ սիրուն, ծառն արմատով ծառ, տուն հիմամբն է տուն։ Ալ

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։