Հայերեն դարձվածք

  1. (գրբ․) փորձանքի, չարիքի ևն. միայն նախանշանն է. դրանք հետո են գալու համեմատության համար՝ ◆ -Մեր նախատնիքը մեր թշնամու արյունով կսրբենք։ ◆ Այդ դեռ սկիզբն է երկանց... Մեծ փոթորիկը գալու է վաղը։ (Րաֆֆի) ◆ Հետո, ինչո՞ւ առնեին թվական մը՝ որ անիծած էին տարերով, թվական մը՝ որ եղած էր «սկիզբը երկանց» ։ Վահրամ Մավյան ◆ ...Մրթմրթաց Ասլանի խանում-խաթուն կինը՝ աչքով չափելով քոնյաքի շիշերուն տեղատվությունը, որ ըստ երևույթին «սկիզբն էր երկանց» ։ Սիմ ◆ Կեց՛իր՝, տակավին «ոչ սկիզբն ենք երկանք» ։

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։