ալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ալ
ալ1 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն է պարսկերեն āl բառից։
Ածական խմբագրել
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Կարին, Վան, Տիգրանակերտ, Նոր Նախիջևան, Պարտիզակ, Ուրմիա՝ մուգ կարմիր, վառ կարմիր ◆ Կինը գավը ուժգին թափով գետնովը տվեց։ Գավը բխկաց և ալ վարդի պես բացվեց։ (Նար-Դոս) ◆ Ալ դարայի մինթանա, զառ լաչակ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Սիմ սրմալի ալ թուշի, աղջիկ սիրտս կմաշի։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- կարմրություն
Հոմանիշներ խմբագրել
- բոսոր, բոսորագույն, բոսորավառ, կարմիր, կարմրագույն, կարմրաժեռ, կարմրաթույր, հրագույն, արնագույն, արնաներկ, արնավառ, ատրագույն, կարմրորակ, կարմրերանգ, կարմրավառ
Արտահայտություններ խմբագրել
- ալ վարդ
- ալ-արուն - զարկերակի արյուն
- ալը թուշներից կաթել - թշերը խիստ կարմիր լինել ◆ Կարմրիլ էր, ինչպես կասին՝ ալը թուշերեն կկաթե։ Ռափայել Պատկանյան
- ալ ու կանաչ կապել - գլխին, երեսին հասած սաստիկ հարվածից աչքերին գույնզգույն պեծեր երևալ ◆ Այնպես շամառ հասցրեց երեսիս, որ աչքերս ալ ու կանաչ կապեցին։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Թարգմանություններ | |
|
ալ2 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական խմբագրել
- Ղարաբաղ՝ տե՛ս ալք
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- (սնոտ․) ալը կոխել - չար աչքի գալ, հիվանդանալ ◆ Տղաձկան հարսը մինակ չեն թողուր, որ ալը չկոխե։ (Անդրանիկ Փոլատյան)
- Եվդոկիա, Սիվրիհիսար՝ ալու պառավ - խիստ տգեղ և դաժան կին
Ի արտաքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | ալ(ը) | ալեր(ը) |
Սեռ. | ալի | ալերի |
Տր. | ալի(ն) | ալերի(ն) |
Հայց. | ալի(ն) | ալերի(ն) |
Բաց. | ալից | ալերից |
Գործ. | ալով | ալերով |
երգ. | (ալում) | (ալերում) |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
ալ3 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Մակբայ խմբագրել
- Զանգեզուր, Շամախի, Պոլիս, Պարտիզակ, Կարին, Երզնկա, Հաճն, Ասլանբեկ, Սեբաստիա, Ղարաբաղ, Արարատյան, Համշեն, Ուրմիա, Վան, Թբիլիսի, Լոռի, Ալաշկերտ, Մուշ, Տիգրանակերտ՝ տե՛ս էլ ◆ Ճիշտն ալ աս էր։
- Նոր Նախիջևան՝ հենց որ, երբ ◆ Ալ քիչ մը ուժ գառնում, ջերմըս նորեն կբռնի։ (Գևորգ Ջալաշյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս էլ
Արտահայտություններ խմբագրել
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։