դալար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɑˈlɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դա•լար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բնիկ հնդեվրոպական՝ *dhāl- կամ *dhl-` *dhel- արմատից. հմմտ. հունարեն θαλλω՝ «կանաչել, փթթել», θαλερος՝ «մատղաշ, ծաղկուն», ալբաներեն dal «բողբոջել»։
Ածական
- կանաչ (բույսերի մասին) ◆ Չորս կողմը տարածվում է ընդարձակ դալար մարգագետինը՝ լիքը կապույտ ու դեղին ծաղիկներով։ Հովհաննես Թումանյան
- կանաչով պատված՝ ծածկված
- (փխբ․) նորածիլ, մատղաշ ◆ Դալար, ճկուն, ծիլ֊վազներից կհյուսեինք երկու պսակ։ (Հակոբ Հակոբյան)
- (փխբ․) երիտասարդ, մատաղ ◆ Դալար կենա կուռըդ, ով քաջ։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) առույգ, կենսալից◆ Ճկուն, դյուրաթեք։Որպես եղեգ ճոճվեց նրա դալար մարմինը և մեջքը խոնարհեց։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) նուրբ, քնքուշ
Գոյական
- կանաչ բուսականություն ◆ Նրա սյունաշարերը պճնված էին դալարով և գույնզգույն ծաղիկներով։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- մատաղ, մատղաշ, կանաչ, թարմ, նորածիլ, նորաբույս, դալարուկ, մորճ (հնց․)
- տե՛ս քնքուշ
- տե՛ս կանաչ, բուսականություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։