Հայերեն

վանկեր՝ ա•բեթ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Փոխառություն է վրացերեն abedi բառից։ Աճառյանը հնարավոր է համարում հակառակ փոխառությունը, բայց վրացերեն բառը ընդհանուր քարթվելական է։

Գոյական

  1. (հնց․) աբեթենուց, այրած կտավից, բամբակաթելից կամ այլ նյութից պատրաստված դյուրավառ նյութ, որը բռնկվում է կայծքարի կայծից ◆ Գոտու մեջ ունի և կայծքար և աբեթ, որին ինքը ղավ է ասում։ Ստեփան Զորյան
  2. (խոհր․) հանքատեսակ՝ կազմված կվարցի և քաղկեդոնաքարի խառնուրդից, դեղնագորշագույն մեծ մասամբ լինում է կրաքարերի, կավճի այլ կավատեսակներում, կիրառվում է խոհանոցային ամանեղենի և այլնի արծնապատման, ջնարակման համար
  3. աբեթենի
  4. աբեթ, աբեթասունկ
Հոմանիշներ
խմբագրել
  1. ղավ, (բրբ․) փոշի, փոթ
Արտահայտություններ
խմբագրել
  1. կայծքար և աբեթ

Հայերեն բարբառային բառ

Ածական

  1. Նոր Նախիջևան, Սեբաստիա՝ խեղճ, թշվառ ◆ Խեղճ աբեթ մարդ է։ (Հրաչյա Աճառյան)

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. Սեբաստիա՝ աբեթ դառնալ, ըլլալ -
    1. զգեստը հնանալ, մաշվել
    2. (փխբ․) խիստ զառամյալ լինել
    3. հոգսերից, վշտերից հալումաշ լինել
  2. աբեթ կտրիլ - [զգեստը] չափազանց հինանալ, մաշել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։