աբլանդվա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ աբ•լան•դ(ը)•վա
- Թբիլիսի՝ տեսիլք ◆ Ի՞նչ տեհնիմ, մե աբլանդվա, մե աբլանդվա, վուր ձեռքին ուներ աշխրքիս գուրձերուն հանգի մե ինչ վուր բան։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ խմբագրել
- աբլանդվա ըլել - մոլորվել ◆ Յիս գիշերներ մթնում իմ նստում, ու դուսը կի փանարը ճխճխում է, վուր ինչ է՝ գուղ ու ավազակ՝ ինչ ունինք-չունինք՝ լուսով տանին, վուր չջարթվի, չփչանամ ան քուչէն աբլանդվա չըլի: (Խաթաբալա)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։