ագիտատոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑɡitɑˈtɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•գի•տա•տոր
Ստուգաբանություն խմբագրել
< агитатор < լատ․
Գոյական
- ագիտացիայով զբաղվող մարդ ◆ Տեղացի մի ագիտատոր անցավ ձորերով և պատմեց այն, ինչի մասին լսել էին ձորի գյուղերում։ (Ակսել Բակունց)
- իրազերկող, քարոզիչ՝ քարոզչությամբ զբաղվող մարդ
Հոմանիշ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ագիտատոր(ը) | ագիտատորներ(ը) |
| Սեռ. | ագիտատորի | ագիտատորների |
| Տր. | ագիտատորին | ագիտատորներին |
| Հայց. | ագիտատորի(ն) | ագիտատորների(ն) |
| Բաց. | ագիտատորից | ագիտատորներից |
| Գործ. | ագիտատորով | ագիտատորներով |
| Ներգ. | (ագիտատորում) | (ագիտատորներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
| ագիտատոր | |
| |
| թեկնածուի օգտին գործող անձ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։