Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•զա•զիլ

Ստուգաբանություն խմբագրել

Արարատյան, Թբիլիսի՝ շատ քաջ, կտրիճ, կրակի կտոր ◆ Նորա փարախին հսկում է Զորին, Ազազիլ Զորին հսկում է անքուն։ Հովհաննես Թումանյան
Ղազախ՝ ժիր, ժրաջան
Ուրմիա՝ կատաղի ◆ Մեկ էլ ամին ըսավ, վուեր ինչ, գյոլի մեջտեղեն թռավ մի ազազիլ խրեղեն ծի։ Ժվ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։