Հայերեն դարձվածք

  1. մի բեռից (փխբ․) ազատվել՝ հոգեպես թեթևանալ ◆ Ազատ շունչ քաշեցին այն օրը միայն, երբ ռադիոն հաղորդեց Ստալինգրադում կարմիր բանակի տարած մեծ հաղթանակի մասին։ (Հրաչյա Քոչար) ◆ Թո՛ղ նորից երկիրն շունչ քաշե ազատ, / Թո՛ղ նորա կրծքին ջերմ կյանքը եռա։ (Ալեքսանդր Ծատուրյան) ◆ - Իմ պարտականությունն էր ժամ առաջ վերցնել այդ նեղացուցիչ հարցը և ազատ շունչ քաշել: Անդրանիկ Ծառուկյան ◆ Ասես ծանր մի բեռ ընկավ դատավորի ուսերից. նա թեթևացած շունչ քաշեց: Երեկոյան Երևան ◆ Հունանը, որ վատ մտքերով ու կասկածներով գլխով անցածը՝ նախագահը հանգստացած շունչ քաշեց: Ստեփան Զորյան ◆ - Երբ Մյունիխի մեջ Չեխոսլովաքիան զոհ տվին՝ Ֆրանսիացիները երկար շունչ մը քաշեցին: «Նաիրի»
  2. հանգստանալ ◆ Գրեթե ժամանակ չունեմ ազատ շունչ քաշելու: Երեկոյան Երևան ◆ Հինգերորդ օրվա լուսաբացին վերջակետ դրեց... ազատ շունչ քաշեց: (Հրաչյա Քոչար) ◆ Մե էն հանգի հանգստանալու տեղ էլ չկեր էն մունդրիկ տան առչիվը, վուր բիռս վեր էի թողի ու արցակ շունչ էի քաշի: Գաբրիել Սունդուկյան
  3. իրեն ազատ զգալ ◆ Վերջապես եկան զատկի տոները, և վարժապետը գնաց քաղաք «ազատ շունչ» քաշելու, կենտրոնանալու։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Հիմա Երևանը կրնա՜ ազատ շուննչ քաշել և ենթադրել ինքզինքը մայրաքաղաք։ Հայ Գնդունիի Օրագիրը ◆ Շունչ ես քաշում ազատորեն, ասես կուրծքդ երգ է գրում։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ խմբագրել

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։