ազար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈzɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•զար
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն պարսկերենից՝ āzār` վշտացած, նեղացած (Աճառյան, ՀԱԲ 1, էջ 83)
Գոյական
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Շամախի, Մեղրի, Հավարիկ՝ ցավ, հիվանդություն ◆ Մարդ, անասուն սովի, ցրտի ձեռիցը ազար ընկավ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Էտ ազարը էլհա պտահում ա՞ թա վեչ։ (Տմբլաչի Խաչան)
- (բրբ․) անասունների համաճարակ, տարափոխիկ հիվանդություն, ժանտախտ ◆ Տըվըրնիրեն մաչը ազար ա ընգալ։ (Ձեռագիր)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- ազար ընկնել - համաճարակ ընկնել, հիվանդություն տարածվել ◆ Տզմանանց հավերը բութուն ազար ընգան՝ կտորվեցին, մնացել է մի կենդ վեռցակը վռթըվերի։ Համո Սահյան
- Ղարաբաղ՝ ազարը տանել (անեծք) - ցավը՝ մահը տանել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ազար(ը) | ազարներ(ը) |
| Սեռ. | ազարի | ազարների |
| Տր. | ազարի(ն) | ազարների(ն) |
| Հայց. | ազար(ը) | ազարներ(ը) |
| Բաց. | ազարից | ազարներից |
| Գործ. | ազարով | ազարներով |
| Ներգ. | ազարում | ազարներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
աղբյուր