Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑzɡɑkt͡sʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ազգակցութիւն

վանկեր՝ ազ•գակ•ցու•թյուն 

Գոյական

  1. ազգակից լինելը
  2. իրավունքում՝ մարդկանց միջև եղող արյունակցական կապ՝ հարաբերություն, որի առկայության հետ օրենքը կապում է իրավունքների և պարտավորությունների ծագումը, փոփոխումը և դադարումը
  3. (խսկց․) մարդկանց միջև խնամությամբ ստեղծված կապ
  4. ցեղակցություն
  5. տե՛ս հարամերձություն
Հոմանիշներ
խմբագրել
  1. ազգականություն, հարազատություն, արյունակցություն, արյունամերձություն, բարեկամություն, խնամություն, ազգատոհմակցություն (հնց․)
  2. տոհմակցություն, ցեղակցություն, համացեղություն, սերնդակցություն, (հնց․) համասեռություն, համազգություն, համատոհմություն, նույնացեղություն, ազգավորություն, միացեղություն, միատոհմություն, համատոհմիկություն, միատոհմիկություն, նմանացեղություն, նմանասերություն, համասերություն
  3. հայրենակցություն, եղբայրակցություն, համազգություն, (հնց․) ազնակցություն, զարմակցություն, համազնություն, համազարմություն, մերձասերմություն, նույնասերմություն
Արտահայտություններ
խմբագրել
  1. խառնածին ազգակցություն
  2. ազգակցության գիծ

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։