ազգային ռեժիմ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑzɡɑjin rɛˈʒim]
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲացատրություն
- (քղքգ․) միջազգային պայմանագրի հիման վրա կիրառվող կարգ, սկզբունք, ըստ որի պայմանավորվող պետություններից մեկը փոխադարձության հիման վրա իր տարածքում մյուս պետության իրավաբանական և ֆիզիկական անձանց տալիս է նույնպիսի իրավունքներ, արտոնություններ, ինչպիսիք ունեն սեփական իրավաբանական և ֆիզիկական անձինք
- (դիվ․) համաձայնագրերով կամ պայմանագրերով հաստատվող իրավաբանական և ֆիզիկական անձանց մեկ այլ պետության տարածքում տրվում են նույն իրավունքներն ու արտոնությունները, որոնք տրվում են սեփական իրավաբանական և ֆիզիկական անձանց։ Ազգային ռեժիմը կարող է լինել միակողմ , երկկողմ անսահմանափակ և երկկողմ սահմանափակ
- (տնտգ․) պետությունների միջև տնտեսական հարաբերությունների ռեժիմ, որի դեպքում մի պետությունը մյուս պետության իրավական ու ֆրզիկական անձանց համար ստեղծում է այնպիսի բարենպաստ տնտեսական պայմաններ, ինչպիսին՝ իր քաղաքացիների, նրանց ընկերությունների, տրանսպորտային միջոցների սեփականության այլ օբյեկտների համար
թարգմանություն
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Վ․ Պողոսյան, Կ․ Միրումյան, Ա․ Բաբաջանյան, Ս․ Աստվածատուրով, Քաղաքագիտություն հանրագիտակ բառարան, Երևան, «Նժար», 2004 — 488 էջ։
- Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
- Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։