ազգապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑzɡɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ազ•գա•պետ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (պատմ․) մի ազգի պետ՝ նախահայր ◆ Բայց նույն «ամիրաներն» են մեր ազգապետները: (Րաֆֆի)
- (պատմ․) տոհմի ժառանգական պետ՝ առաջնորդ, որի անունով կոչվում է տոհմը
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ազգապետ(ը) | ազգապետեր(ը) |
| Սեռ. | ազգապետի | ազգապետերի |
| Տր. | ազգապետի(ն) | ազգապետերի(ն) |
| Հայց. | ազգապետի(ն) | ազգապետերի(ն) |
| Բաց. | ազգապետից | ազգապետերից |
| Գործ. | ազգապետով | ազգապետերով |
| երգ. | (ազգապետում) | (ազգապետերում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։