ազդանշանորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑzdɑnʃɑˈnɔɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ազ•դա•ն(ը)•շա•նորդ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ազդանշան տվող մարդ
- շեփորով ազդանշան տվող, շեփորահար
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- թռիչքադաշտային ազդանշանորդ - մասնագետ, որը տեսողական կամ այլ մեթոդներով ուղղություն է ցույց տալիս ինքնաթիռի վերթիռի կամ վայրէջքի ժամանակ
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ազդանշանորդ(ը) | ազդանշանորդներ(ը) |
| Սեռ. | ազդանշանորդի | ազդանշանորդների |
| Տր. | ազդանշանորդին | ազդանշանորդներին |
| Հայց. | ազդանշանորդի(ն) | ազդանշանորդների(ն) |
| Բաց. | ազդանշանորդից | ազդանշանորդներից |
| Գործ. | ազդանշանորդով | ազդանշանորդներով |
| Ներգ. | (ազդանշանորդում) | (ազդանշանորդներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։