ազղուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ազ•ղուն
- Կարին, Ղարաբաղ, Ամասիա, Համշեն, Մեղրի, Հավարիկ՝ կատաղի, մոլի ◆ Բողարը ազղուն շուն է։ (Հակոբ Մանանդյան)
- (փխբ․) կտրիճ, քաջ ◆ Աշունքին ես ու տղաներս մատնացուն ազղունի նման կոտրատել թափել էինք։ (Խաթաբալա)
- Ղազախ՝ ձեռնահաս, ճարպիկ ◆ Տեհաք ազղուններին ոնց հեչ արավ։ Հովհաննես Ճուղուրյան
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։