ազնվաբարո

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑznvɑbɑˈɾɔ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ազնուաբարոյ

վանկեր՝ ազ•ն(ը)•վա•բա•րո 

Ածական

1. ազնիվ վարքուբարքի տեր ◆ Միքայելի խարդախությունից ցնցված Սմբատը շատ ավելի հետաքրքրական է, քան ազնվաբարո զայրույթի մեջ գտնվող Սմբատը։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ

1. առաքինաբարո, պարկեշտաբարո

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ազնվաբարոյություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։