ֆեոդալական (հետագայում նաև կապիտալիստական) հասարակարգում իշխող դաս, որի եկամուտի հիմնական աղբյուրը հողային սեփականությունն էր
ազնվական լինելը
ազնվականի կոչումը ◆ Ռուսաց պետությունը ճանաչելով թեև Մալխազենց ազնվականությունը… սակայն պատշաճ վավերաթղթերի չգոյության պատճառով չընդունեց նրանց հայկազն Խոռխոռունի իշխան լինելը։(Ավետիք Իսահակյան)
ազնվականի վարքուբարք
(փխբ․)(հնց․) լավություն
(հվքկն․) ազնվականներ ◆ Այստեղ ապրում էր քաղաքի տոհմիկ ազնվականությունը:(Անահիտ Սահինյան)
(սոց․) ավանդականորեն իշխող դասակարգ, ում իշխանությունը հասարակության վրա բխում է գյուղատնտեսական արտադրության վրա իրենց ունեցած վերահսկողությունից
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
