Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ազ•րա•յիլ

Ստուգաբանություն

Ղարաբաղ՝ քաջ, կտրիճ
(խսկց․) ըստ հին հավատալիքների՝ հոգեառ, մեռցնող ◆ Ես քեզ նմանի ազրայիլն եմ, շպիոն։ (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) կտրիճ հսկա, աժդահա ◆ Մեզանից առաջ մարդիկն ազրայիլ են եղել։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
Լոռի՝ կատաղի
ըստ մահմեդական կրոնի՝ հոգեառ հրեշտակ, գրող

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։