աթիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•թիլ ;
- Արարատյան՝ վայել, հարմար, համեմատ ◆ Մեկն էլա իր աթիլ բան չուներ։ (Խաչատուր Աբովյան)
- Թե էնպես բան էլ ռաստ գա, որ էս պահարաններին աթիլ բան չի, էս պուճախը դիր (Ձեռագիր)
- Ղարաբաղ, Նոր Ջուղա՝ փոխարեն ◆ Էսօր եղբորս աթիլ ես եմ եկել բանի կենալու։ (Ձեռագիր)
- Ղարաբաղ՝ սեփական, պատկան ◆ Էն խնձորան մէր աթիլ հողումն ա։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։