աթոռակալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑtʰɔrɑˈkɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•թո•ռա•կալ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) որպես հաջորդ առաջնորդական աթոռը գրավող անձ
- թափուր աթոռը ժամանակավորապես գրավող անձ, տեղապահ ◆ Ինքզինքն ալ աթոռակալ անվանեց և բռնեց ազգային իշխանության սանձերն։ Հակոբ Պարոնյան
- եկեղեցու երեցփոխ
- (հզվդ․) ցեղապետ, պետ ◆ Հետո աթոռակալի՝ իրենց ցեղապետի վրանի առաջ մի մեծ խարույկ վառում, և երբ մութն իջնում էր բոլորովին… պլպլացող խարույկի շուրջն էին կիտվում բոշաները։ Վրթանես Փափազյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- (եկեղ․) փոխանորդ, տեղապահ
- երեցփոխան, երեցփոխ, երեսփոխ,
- գահակալ, գահընկալ, աթոռընկալ
- գահաժառանգ, թագաժառանգ, թագավորաժառանգ, արքայաժառանգ, աթոռաժառանգ, պայազատ (հին)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աթոռակալ(ը) | աթոռակալներ(ը) |
| Սեռ. | աթոռակալի | աթոռակալների |
| Տր. | աթոռակալին | աթոռակալներին |
| Հայց. | աթոռակալի(ն) | աթոռակալների(ն) |
| Բաց. | աթոռակալից | աթոռակալներից |
| Գործ. | աթոռակալով | աթոռակալներով |
| Ներգ. | (աթոռակալում) | (աթոռակալներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
| աթոռակալ | |
| |
| հաջորդող, ժառանգորդ | |
| փոխանորդ, տեղապահ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։