Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աժառու

վանկեր՝ ա•ժա•ռու

Ստուգաբանություն խմբագրել

Պոլիս, Կարին, Մոկս, Վան՝ կտրած ծառի կոճղից կամ հնձած խոտի արմատից նոր բուսած ընձյուղ ◆ Աժառուն նազիք էր, չէր դիմանա մորմոր ձներուն։ Սահակ Ամատունի ◆ Ծառ փտիր, կտրի, թըխ աժառու տա։ (Ձեռագիր)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։