աժդահակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʒdɑˈhɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ աժ•դա•հակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- անճոռնի ու վիթխարի հսկա ◆ Գոռում է մեր աժդահակը, - Մեծագլուխ իր մահակը Ետ է տանում ու ցած բերում, Խանութպանին շեմքում փռում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Բայց ինձ ըսկի չլսեց էլ էս անճոռնի աժդահակը։ Հովհաննես Թումանյան
- Հավարիկ՝ նույնն է՝ աժդահար - մեծ օձ, վիշապ ◆ Էտուց ետև էլի ըղունկին գրել է․ էս անգամ դարձել է մի աժդահար օձ։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աժդահակ(ը) | աժդահակներ(ը) |
| Սեռ. | աժդահակի | աժդահակների |
| Տր. | աժդահակին | աժդահակներին |
| Հայց. | աժդահակի(ն) | աժդահակների(ն) |
| Բաց. | աժդահակից | աժդահակներից |
| Գործ. | աժդահակով | աժդահակներով |
| Ներգ. | (աժդահակում) | (աժդահակներում) |
| Թարգմանություններ | |
Ածական
- Հավարիկ, Նոր Նախիջևան, Շիրակ, Վան, Սասուն, Մոկս՝ նույնն է՝ աժտըհա, վիթխարի ուժով ու մեծությամբ - աժդահա, մեծ վիթխարի ◆ Էս մարթերք աժտըհար են։ Ժվ
- Հավարիկ՝ (փխբ․) շատակեր
Հոմանիշներ
խմբագրել- հսկա, աժդահակ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։