ալալ

Հայերեն բարբառային բառ

ալալ1

վանկեր՝ ա•լալ 

1. Թբիլիսի՝ փոքրիկ գիշատիչ թռչուն ◆ Ըսօր ալալը մի հավի ճուտ տարավ։ (Ձեռագիր) ◆ Յիս բըլբուլ իմ, վարթըս փակից ալալըն: (Սայաթ-Նովա)

ալալ2

1. Նոր Նախիջևան՝ մերթ ընդ մերթ, մեկ-մեկ ◆ Ալալ խումաշ հաքցընել մեքատիկ ախչկանը։ Ռափայել Պատկանյան

ալալ3

1. Կեսարիա՝ սեղան սփռոց

Արտահայտություններ

1. ալ-ալ, ալ-փալ, մանկական խաղ, երբ երեխաներըիրար մոտ նստած, ձեռքերը նստած, ձեռքերը բացած, մեկը ցուցամատով յուրաքանչյուրի ձեռքին խփում է՝ կրկնելով ալ-ալ, ալ-փալան, նա խաղից դուրս է գալիս և այսպես շարունակվում էմինչև վերջին երեխան, որը և հաղթող է ճանաչվում

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։