ալամաթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•լա•մաթ
- Ղարաբաղ՝ չտեսնված, հրաշալի, չնաշխարհիկ ◆ Ղորթ ա, լյավ քոթակ կերա, ամմա զուռնաս մին ալամաթ զատ ա։ (Խաթաբալա) ◆ Ալին մի ալամաթ ղուշ ա փըռնալ։ (Ձեռագիր)
- Շամախի, Կարին՝ վատթար, սարսափելի (եղանակ, ցավ և այլն) ◆ Էրիկ ան ալամաթին իրեք թագավորի ղուլլուղ էնելը դըժվար էր։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Տա ալամաթ ցավ ա։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։