ալաշ
Հայերեն բարբառային բառ
ալաշ 1 խմբագրել
վանկեր՝ ա•լաշ
- Վան, Մոկս, Ուրմիա՝ մացառ, որով ծածկում են տարիքը, աժառ ◆ Ջաղցի դռներ ալաշ էր, իմ յար քանց քոն քալաշ էր։ Գուրգեն Մահարի
- Մոկս՝ Տերև աշուն ի, ալաշքիծ դառած ի (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
- ալաշ-ալաշ - Ուրմիա՝ Խռիվ, չորացած փայտի կտորտանք ◆ Ալաշ-ալաշ թափուն տակը։ Ժվ
ալաշ 2 խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•լաշ
- Էվերիկ՝ բոցավառություն, հրավառություն
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։