Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•լա•րել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. Կարին՝ (խսկց․) ծուլանալ, ծուլությունից բան չանել, հուլանալ ◆ Շրջաբերական են ուղարկում, ալարում են շնորհքով գրեն տեղը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Ամառվա շոգ օր՝ գազազած ճանճեր. ինքն էլ էնքան ալարկոտ, որ ալարում է քիթը սրբի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ալարում ա տեղիցը վեր կենա։ ՍԾ
  2. ձանձրանալ, հոգնել ◆ Չես ալարում, նրա հետ խոսում ես։ (Հրաչյա Աճառյան)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. ծուլանալ, հուլանալ, դանդաղել, (հնց․)՝ հեղգանալ, պղերգանալ, պղերգել, հեղգել, (գվռ․)՝ թամբալանալ, տռալնալ, ալրկել, ալրկոտել, անճրկոտել, մռնալ, ալարը գալ

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. ով ալարի, ոչ դալարի - ծույլը չի կարող առաջադիմել կամ հաջողության հասնել

Աղբյուրներ խմբագրել