ալելու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑlɛˈlu]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ալէլու
վանկեր՝ ա•լե•լու
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (եկեղ․) փառաբանության օրհներգություն, որ սկսվում է «Ալելուլիա» բառով
- թաղման օրհներգ ◆ Հանգուցելոց են արդեն կարդում և երգում քեզ մահ ու ալելու: Եղիշե Չարենց
- Բաղեշ՝ ծակոտկեն աման, որ ծննդյան տոնի երեկոյին Խորհուրդ մեծ երգող երեխաները երդիկներից կախում էին՝ մեջը միրգ լցնել տալու նպատակով
Հոմանիշներ խմբագրել
- ալելուիա, օրհներգություն
- օրհներգ
- փառաբանություն
Արտահայտություններ խմբագրել
- ալելու կարդալ գլխին - երկար ու բարակ խրատներ տալ
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ալելու(ը) | ալելուներ(ը) |
| Սեռ. | ալելուի | ալելուների |
| Տր. | ալելուի(ն) | ալելուների(ն) |
| Հայց. | ալելու(ը) | ալելուներ(ը) |
| Բաց. | ալելուից | ալելուներից |
| Գործ. | ալելուով | ալելուներով |
| Ներգ. | ալելուում | ալելուներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։