ալիզ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈliz]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•լիզ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- Թբիլիսի՝ կավից պատրաստված քառանկյունի կամ քառակուսի զանգված, որ ծառայում է որպես շինարարական քար, կավի և հարդի շաղախից պատրաստված չթրծած՝ հում կավ, կավացեխ ◆ Այս խրճիթը մյուս տնակներից տարբերվում էր նրանով, որ սրա պատերի կեսն ալիզից էր (կավի և հարդի շաղախից)։ (Նար-Դոս) ◆ Դա պիտի էստի… քուրախանեքումը ալիզ շինե ու ագուռ հազրե։ (Խաթաբալա)
- աղյուս ◆ Էս մարդը աղաք ալիզ էր շինում։ (Խաթաբալա)
Հոմանիշներ խմբագրել
- աղյուս, ագուռ (ժղ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։