ալվալա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ալ•վա•լա
- Բորչալու՝ երգար հոր, մեջն ալվալա խնձոր (Մեծ պաս, Զատիկ) ՀԺՀ
- Արարատյան, Սեբաստիա, Կարին՝ արմատներն ալմաստ գոհար կցոլան, շրթունքները՝ անգին յաղութ ալվալա (Շերամ) ◆ Ծաղիկ ունեմ ալա ա, Ալա չի, ալվալա ա, Յար բռնիլը լավ կըլնի, բաց թողալը բալա ա։ (Ժող. երգ)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։