ալրտուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•լ(ը)ր•տուն
- Մուշ, Նոր Բայազետ, Վան, Կարին, Շատախ, Սասուն, Ուրմիա, Սեբաստիա, Խոտուրջուր՝ ջաղացքարերի առջև հաստատված տախտակե արկղ, որի մեջ սորում է ալյուրը ◆ Ալրտունը տեհե բերանը լեցուկ է։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)
- Արարատյան, Սեբաստիա, Ղազախ՝ մեծ աման, որի մեջ ալյուր են պահում
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։