ախպերացու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑχpɛɾɑˈt͡sʰu]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ախ•պե•րա•ցու
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- եղբայր համարված՝ իբրև եղբայր ընդունված անձ, եղբայրացու ◆ Ախպերացուն ախպերացվի համար որդին չի խնայել։ Հովհաննես Թումանյան
- անծանոթին դիմելու կոչական բառ ◆ Հեյ, ո՞վ ես դու, ախպերացու: Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ախպերացու(ն) | ախպերացուներ(ը) |
| Սեռ. | ախպերացուի | ախպերացուների |
| Տր. | ախպերացուի(ն) | ախպերացուների(ն) |
| Հայց. | ախպերացուի(ն) | ախպերացուների(ը) |
| Բաց. | ախպերացուից | ախպերացուներից |
| Գործ. | ախպերացուով | ախպերացուներով |
| Ներգ. | (ախպերացուում) | (ախպերացուներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։