Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•ծան•ցա•կան

Ստուգաբանություն

որևէ հիմնական բանից երկրորդաբար ծագող` առաջացող` բխող ◆ Ածանցական բաղադրություն` իմաստ։
(քրկն․) որպես ածանց գործածվող
որևէ բանի հետ իբրև անհրաժեշտ կամ ինքնին ենթադրվող հավելում` տուրք հանդիսացող
ածանցված, ածանցավոր

ածանցական մասնիկ - մասնիկ, որ բառին ավելանալով նոր նշանակություն է տալիս նրան կամ իմաստը փոխում է՝ կազմելով նոր բառ

Բաղադրյալ բառեր
ածանցականություն

ածանցական (լեզվաբանություն)
անգլերեն՝ derivative գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ производный (ru) ‎(proizvodnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։