ակաղձ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑˈkɑʁd͡z]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•կաղձ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * o-glg՛ho (՞)՝ * o նախամասնիկ + * gel- «սեղմ(վ)ել, գնդ(վ)ել» արմատ՝ * -g՛h աճականով (այլ լեզուների * g՛-ի դիմաց)․ հմմտ․ հին իսլանդերեն kleggi «խոտի դեզ», շվեդերեն clunga «հոծ զանգված, սեղմված կույտ, դեզ»։

Ածական

1. (բնստ․) հոծ, խիտ, լիքը, խուռն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ակաղձել ակաղձուն

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։