ակար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈkɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•կար
Ակար1 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Կեղծ բառ՝ ստացված աքալար (աքարար) բառի սխալ սրբագրությամբ։
Գոյական
- մանր որդ, որ երևան է գալիս փչացող նյութերի մեջ
- տե՛ս մամուկ
- (գյուղտնտ․) (անտառ․) ակար, տիզ
Հոմանիշներ խմբագրել
ուտիճ (կենդբ․), մանրաորդ, բաշխ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ակար(ը) | ակարներ(ը) |
| Սեռ. | ակարի | ակարների |
| Տր. | ակարի(ն) | ակարների(ն) |
| Հայց. | ակար(ը) | ակարներ(ը) |
| Բաց. | ակարից | ակարներից |
| Գործ. | ակարով | ակարներով |
| Ներգ. | ակարում | ակարներում |
Ակար2 խմբագրել
Ստուգաբանություն խմբագրել
- Կարին, Նոր Նախիջևան, Սեբաստիա, Մարաղա, Տիգրանակերտ՝ եթե, թե, թե որ ◆ Էքվան ակար թոն ըլլի՝ ջաղացքը կերթամ, ակար այամ ըլլի՝ արտը կերթամ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- արդյոք
- Սեբաստիա, Ակն՝ չհավանելու՝ չկատարելու պատրվակ, պատճառաբանություն ◆ Ակար մը կու գննե։
- Մուշ՝ պակասություն ◆ Ըրածիս-գրածիս ակար մը կը գտնե։ (Կարապետ Գաբիկյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- Սեբաստիա՝ ակար-մակար, էկար փակար - ձեռքիցդ ազատում չունեմ
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։